مانـده‌ام مثـل کجا می‌شـود ایـران بی‌تو            یا چه ویـران‌کـده‌ای بود خراسان بی‌تو

مردم ما به کسی غـیر تو حاجـت نبرند            نـزد این طـایـفـه هـیـچ‌اند کریمان بی‌تو

در حـرم لذت مـهـمان شـدنت را دیـدیم            چه غریب است رضا، معنی احسان بی‌تو

حرف دیروزم و امروزم و فردای من است            کاش هرگـز نرسد عـمر به پایـان بی‌تو

ما رضا جان، همه از نام تو جان می‌گیریم            مُـردگـانـیم همه حضرت سلـطان بی‌تو

رعـیـت راضیِ از نـوکـری سلـطـانـیـم            حرفی از خویش نـدارند غـلامان بی‌تو

آمدی و حـرمت جـان به مـسلـمانی داد            شیعه کی می‌شده این قوم به قرآن بی‌تو؟

به خداوند و رسولش قسم ای قبلۀ عشق            هیچ کس پیش خدا نیست مسلمان بی‌تو

باغ فـردوس به چـشـمان حـرم دیـدۀ ما            هست چون پنجره‌ای رو به بیابان بی‌تو

مثل سلـمـانی عـاشـق به تو ایـمان دارم            نگـذرد برزخم ای‌کاش که یک‌آن بی‌تو